Schaduwen
“Herinneringen……Ze vullen mijn hoofd. Gebeurtenissen als schaduwen uit het verleden. Soms duidelijk en scherp afgetekend, soms vaag en langgerekt….. Beelden, situaties, woorden, mensen. Ik zelf als toeschouwer of als participant. Van jong tot oud. Met een lichaam dat nog gehoorzaamt aan mijn wil. Met een stem die nog kan verwoorden wat ik denk of desgewenst kan zwijgen.”
In het stuk Schaduwen volgen we Maria de Waals, vroeger een beroemd actrice met de wereld aan haar voeten. Helaas raakt ze door een beroerte halfzijdig verlamd en kampt met afasie, een spraakstoornis. Hierdoor kan ze niet meer zeggen wat ze wil, terwijl haar gedachtes juist alle kanten op gaan. Maria’s dochter probeert weer wat kleur te brengen in haar moeders leven door haar ex-geliefde te contacteren. Door hem herbeleeft ze mooie momenten van vroeger en halen ze samen dierbare herinneringen op. Gevoelens van liefde bloeien weer op, als deze überhaupt ooit zijn weggeweest.
Doordat Maria nauwelijks kan communiceren wordt ze niet goed begrepen door de mensen om haar heen. De verzorgers in het verzorgingstehuis, haar ex-geliefde en zelfs haar dochter denken te weten wat ze wil zeggen, maar de werkelijkheid verschilt als dag en nacht.
In ‘Schaduwen’ wordt het contrast duidelijk tussen de rijke gedachtewereld van Maria en de trivialiteit van de gesprekken die daadwerkelijk nog mogelijk zijn.
Rolverdeling:
- Maria: Netje de Krijger
- Maria 2: Marinka Faassen-Tomassen
- Maria 3: Iris Faassen
- Albert: Jan Konijnenberg
- Albert 2: Maarten van der Ven
- Ellen: Patricia van der Heijden
- Lucy: Regien van Eck
- Cecile: Corine van Aalst